W dniach 8 - 13 lipca 2011r. wspólnota "Kana" uczestniczyła w letnich rekolekcjach, które odbyły się w Klasztorze Sióstr Franciszkanek w Orliku k. Kościerzyny. Tematem rekolekcji było "Życie we wspólnocie miłości". Prowadziła je ekipa ze Wspólnoty Miłości Ukrzyżowanej ze Szczecina.

Rekolekcje poświęcone były jedności, miłości i przyjaźni oraz komunikacji we wspólnocie. Otrzymaliśmy wiele cennych wskazówek, jak budować relacje we wspólnocie, jak być bliżej siebie.

Aby żyć w dobrych relacjach z innymi, musimy miłować się wzajemnie tak, jak Chrystus. Uczyć się bezinteresownego daru dla innych. Dostrzegać dobro w drugim człowieku. Umieć sobie wzajemnie przebaczać, nie odpłacać złem za zło.
Wspólnota jest środkiem do tego, abyśmy dojrzewali do przyjaźni. Może nam pomóc w odkrywaniu szczęścia w nas samych. Powinniśmy otwierać się na Boga, na Boże działanie w nas oraz na drugiego człowieka - na relacje z nim, na przyjaźń.

Dni rekolekcji przeżywaliśmy w duchu modlitwy i w szczególnej relacji z Bogiem. Codziennie uczestniczyliśmy we Mszy Św., sprawowanej przez Ks. Andrzeja, odmawialiśmy Koronkę do Bożego Miłosierdzia, braliśmy udział w Jutrzni i Nieszporach. Oprócz ćwiczeń duchowych, spędzaliśmy czas na miłych pogawędkach towarzyskich przy kawie, delektując się pysznymi ciastami, które przygotowywały nam Siostry Franciszkanki. Wieczorami uczyliśmy się tańców izraelskich oraz śmialiśmy się do łez podczas zabawy w kalambury.

Szczególnym przeżyciem była wycieczka do Sanktuarium Kalwaryjskiego w Wielu, gdzie spacerując po wzgórzach Kalwarii odprawialiśmy pod przewodnictwem Ks. Andrzeja niezwykłą Drogę Krzyżową. Przechodząc od stacji do stacji Drogi Krzyżowej, nawiedzając kolejne kaplice Kalwarii, modliliśmy się i rozważaliśmy mękę i śmierć Jezusa Chrystusa. Na koniec mogliśmy odwiedzić zabytkowy kościół parafialny pw. Św. Mikołaja, w którym znajduje się łaskami słynący, barokowy obraz Matki Bożej Pocieszenia z XVIII w. , powierzając Maryi swoje problemy.

W ostatni wieczór naszych rekolekcji, po Mszy Św. i Apelu Jasnogórskim, pełni radości, śpiewaliśmy i uwielbialiśmy Pana, trwając przed Bogiem do późnych godzin wieczornych w modlitwie uwielbienia i dziękczynienia. A w dzień wyjazdu, umocnieni duchowo, z żalem rozstawaliśmy się do następnego spotkania we wspólnocie po wakacjach.